In mijn vorige blog schreef ik over het belang van een open multi culturele samenleving voor innovatie aan de hand van mijn bezoek aan Kennedy Space Center http://designed-innovation.blogspot.com/2007/10/het-belang-van-multi-culti-in-innovatie.html
Prachtige mooie observatie maar wat hebben we er aan in de huidige tijd? Ik heb een 15 jarige puberzoon en zoals dat hoort in de pubertijd heeft hij behoorlijk zwart wit ideeen over de multi culturele samenleving. Lang heb ik tegen hem gepraat over het belang ervan verwijzend naar onderandere bovenstaande maar dat lande niet in zijn belevingswereld. Ik heb dus de moeite genomen naar hem te gaan luisteren, met hem te praten hoe het zo komt dat hij voorstander is van rechtse volksbewegingen en tegen de multi culturele samenleving.
De wereld van een 15 jarige is de wereld van school, waar op een degelijk Lyceum een kleine groep Marokaanse Jongeren heel intimiderend proberen zich staande te houden. De wereld van een 15 jarige is de wereld van het uitgaan in de stad, waar hij met zijn vrienden geintimideerd werd toen een van hen de verkeerde opmerking maakte. De wereld van een 15 jarige is de wereld van het Internet. Op het Internet staat het vol met ongenuanceerde commentaren bij nieuws sites, staat het vol met provocerende filmpjes, staat het vol met extreme ideeen, sex en geweld.
Nu is mijn uitdaging als vader en opvoeder mijn 15 jarige een beetje te begeleiden in deze wereld. Mijn kijk op de multi culturele samenleving land niet omdat hij te ver van de werkelijkheid staat. Niet dat we een hele groepen mensen moeten afserveren maar er is duidelijk wel wat mis in de wereld en ik als 40-er wilde het niet zien, ik leefde in de ivoren toren aan de betere kant van Nederland. Juist door mijn ogen te openen en met hem hierover te praten en toe te geven dat hij gelijk heeft op een aantal punten, dat zijn probleem serieus is heb ik opeens veel meer begrip voor zijn standpunten en hij voor de mijne. We praten regelmatig over actualiteiten en ik merk dat zijn beeld genuanceerder word. Kon hij maanden geleden zeggen dat hij het eens was met Geert Wilders zegt hij nu dat Wilders niet gelijk heeft de Koran te willen verbieden. Je verdiepen in de leefwereld van anderen, erover praten en proberen het te begrijpen loont. Een gelukzalig moment voor de opvoeder, heel even want opvoeden is "never a dull moment"
Nu begrijp ik dat ik een groot onderwerp aanpak en zeker niet de illusie heb een passend antwoord te geven op een sociaal probleem. Ik probeer mijn 15 jarige op te voeden meer niet en kom door mijn beroeps deformatie in een deel van onze samenleving die we vooral niet willen zien. Wel realiseer ik me dat de huidige sociale bewegingen grote invloeden hebben op het open staan voor elkaars ideeen en dus uiteindelijk een klimaat kweken waarin creativiteit en innovatie onder dtuk te komen staan. Hierover maak ik me zorgen omdat ik me realiseer dat dit een van de meest waardevolle elementen is van Nederland in de komende decenia, waar wij het verschil maken in het globale innovatie landschap als we dit talent verder ontwikkelen.
Mijn 15 jarige. Prima kerel: slim, sportief, knap maar wel kritisch en regelmatig de grens zoekend van wat wel en niet kan. Lijkt op zijn vader die in zijn ideeen de grenzen zoekt van design en innovatie. Komt wel goed dus.
Friday, 19 October 2007
Het belang van de multi culti samenleving voor Innovatie
Afgelopen zomer op vacantie geweest in Amerika. Gezellig een paar dagen in Chicago, vervolgens 2 weken decadent in een villa te Florida en vervolgens op terugweg Washington DC. Dit met het hele gezin. Heerlijk.
Absoluut hoogtepunt voor ons allemaal was Kennedy Space Center. Sommige mensen gaan raketjes kijken, ik was zeer onder de indruk van het space program. We zijn het bijna vergeten maar in de koude oorlog was de wedijver tussen de Amerikanen en de Sovjets enorm groot. De Sovjets waren in eerste instantie de winnaars, de eerste man rond de aarde, de eerste wandeling in de ruimte. Het was John F. Kennedy die een doel stelde niet hetzelfde te bereiken maar een man op de aarde te zetten binnen 10 jaar. Zo'n abstract doel en de wijze waarop 400.000 mensen dit hebben gerealiseerd is indrukwekkend. Men moest echt alles van scratch ontwikkelen, berekenen, testen en verbeteren. De hoeveelheid technologie die is ontwikkeld om die man op de maan te zetten is vandaag iets heel gewoons maar was toen echt innovatie. 400.000 man, veel bedrijven en onderzoeksinstellingen, uiteindelijk is het de menselijke genius die dit heeft bereikt. Maar hoe?
Amerika is een immigrantenland, verschillende culturen komen bij elkaar. Goed gecoordineert werkten teams van onderzoekers aan het oplossen van problemen. Verschillende geniusen die vanuit hun etnische achtergrond anders tegen hetzelfde probleem aankijken en open staan voor elkaars ideeen. Ik realiseerde me daar in Florida de kracht van Amerika in zijn glorietijd. Gedreven door 1 doel, open innovatie vanuit een Multi Culti samenleving. Een geleerde met roots in Hongarije werkt samen met een geleerde met Ierse roots. Beiden zien ze het anders, samen verzetten ze de bakens.
Het was niet de eerste stap op de maan maar de weg er naar toe die indruk maakte voor mij.
Zelf werk ik onmiddels veel samen met aziatische ontwikkelaars en heb in het verleden met Duitsers, Engelsen, Italianen, etc gewerkt. Een verrijking om mee te werken, om te lerebn van elkaar en de bakens te verzetten. Een open Multi Culti samenleving & innovatie voorbeeld waar ik erg veel plezier van kreeg toen ik keek en wat mijn betoog ondersteund is de volgende. In het huis, tuin en keuken innovatie Idols programma "het beste idee van Nederland" was er een turkse man die een pracht oplossing had voor ongelukken met de Kaasschaaf. http://www.hetbesteideevan.nl/Fotoalbum_269.html prachtig, zo'n oerhollands ding en dan komt er iemand uit een hele andere cultuur en die bekijkt zo'n apparaat heel anders en kwam met een geniaal simpele oplossing. Helaas niet gekozen door jury of publiek maar een prachtig voorbeeld. Zo moet het...
Absoluut hoogtepunt voor ons allemaal was Kennedy Space Center. Sommige mensen gaan raketjes kijken, ik was zeer onder de indruk van het space program. We zijn het bijna vergeten maar in de koude oorlog was de wedijver tussen de Amerikanen en de Sovjets enorm groot. De Sovjets waren in eerste instantie de winnaars, de eerste man rond de aarde, de eerste wandeling in de ruimte. Het was John F. Kennedy die een doel stelde niet hetzelfde te bereiken maar een man op de aarde te zetten binnen 10 jaar. Zo'n abstract doel en de wijze waarop 400.000 mensen dit hebben gerealiseerd is indrukwekkend. Men moest echt alles van scratch ontwikkelen, berekenen, testen en verbeteren. De hoeveelheid technologie die is ontwikkeld om die man op de maan te zetten is vandaag iets heel gewoons maar was toen echt innovatie. 400.000 man, veel bedrijven en onderzoeksinstellingen, uiteindelijk is het de menselijke genius die dit heeft bereikt. Maar hoe?
Amerika is een immigrantenland, verschillende culturen komen bij elkaar. Goed gecoordineert werkten teams van onderzoekers aan het oplossen van problemen. Verschillende geniusen die vanuit hun etnische achtergrond anders tegen hetzelfde probleem aankijken en open staan voor elkaars ideeen. Ik realiseerde me daar in Florida de kracht van Amerika in zijn glorietijd. Gedreven door 1 doel, open innovatie vanuit een Multi Culti samenleving. Een geleerde met roots in Hongarije werkt samen met een geleerde met Ierse roots. Beiden zien ze het anders, samen verzetten ze de bakens.
Het was niet de eerste stap op de maan maar de weg er naar toe die indruk maakte voor mij.
Zelf werk ik onmiddels veel samen met aziatische ontwikkelaars en heb in het verleden met Duitsers, Engelsen, Italianen, etc gewerkt. Een verrijking om mee te werken, om te lerebn van elkaar en de bakens te verzetten. Een open Multi Culti samenleving & innovatie voorbeeld waar ik erg veel plezier van kreeg toen ik keek en wat mijn betoog ondersteund is de volgende. In het huis, tuin en keuken innovatie Idols programma "het beste idee van Nederland" was er een turkse man die een pracht oplossing had voor ongelukken met de Kaasschaaf. http://www.hetbesteideevan.nl/Fotoalbum_269.html prachtig, zo'n oerhollands ding en dan komt er iemand uit een hele andere cultuur en die bekijkt zo'n apparaat heel anders en kwam met een geniaal simpele oplossing. Helaas niet gekozen door jury of publiek maar een prachtig voorbeeld. Zo moet het...
De VOC revisited
Orgineel gepubliceert op http://www.innovatieland.org/ dat binnenkort uit de lucht gaat
04-07-06 In april ben ik voor het eerst in China geweest, nu enkele maanden later heb ik dagelijks contact met mijn ontwikkelaars en staan we aan de vooravond van de lancering van een nieuw product dat we samen hebben ontwikkeld. Ik moet zeggen dat we het echt hebben getroffen met onze partners in China en, ook al zijn de mindere verhalen bekend, ben ik onder de indruk geraakt van: het kennisniveau, het gestructureerd werken en van een jonge leergierige generatie Chinezen. China is allang niet meer goedkope handjes die matige kwaliteit leveren. China zelf ademt verandering en ondernemende activiteiten, erg inspirerend. Het intensieve samenwerken met Chinezen deed ons realiseren dat het niet toevallig was dat een stel Nederlanders succes hebben in samenwerken met Chinezen. Het fundament werd gelegd 404 jaar geleden.
De Verenigde Oost-Indische Compagnie werd opgericht in 1602 met het doel schepen naar Azië te sturen om peper en specerijen te kopen. De VOC groeide uit tot een multinational met vestigingen in een tiental Aziatische landen. Halverwege de 18de eeuw had De Compagnie 25.000 man in dienst waarvan ca. 3000 in Nederland. De compagnie bouwde haar eigen schepen, zo'n 1500 in totaal, die samen goed waren voor ca. 5000 afvaarten naar Azië. Daar werd een netwerk van handelsnederzettingen (factorijen) opgericht, van de Perzische Golf tot de Chinese Zee. De uit Azië geïmporteerde specerijen zijn in deze tijd niet meer weg te denken.
Op terugweg van een intensieve periode in China afgelopen april voelden we ons moderne VOC-ers, het luchtschip ging wat harder dan in 1602 maar onderliggende redenen tot samenwerken zijn identiek. Veel geprezen is onze open cultuur en internationale handelsgeest, inmiddels is dit ook doorgegroeid naar andere vakgebieden buiten de handel waar de vertaalslag tussen gebruiker en klant enerzijds en innovatie en product anderzijds centraal staat. Juist aan deze expertise hebben de Chinezen behoefte en daar is men zich zeer bewust van en daarmee word China geen bedreiging maar een kans. Deze jongens kunnen alles ontwikkelen wat je wilt maar weten eigenlijk niet goed wat men precies moet doen. Kopiëren is een woord dat niet bestaat in de Chinese cultuur maar juist omdat men zelf geen richting kan bepalen volgt men soms bijna letterlijk de marktleiders.
Juist omdat Nederland door het VOC verleden als goed bekend staat in Azië, wij als klein land niet belerend doen maar respect hebben voor andere culturen en wij als kleine natie communiceren moeten met andere taalgebieden en culturen en daar echt goed in zijn liggen er kansen. De Aziaten hebben veel moeite met communiceren, inleven in lokale verschillen en de vele vormen van zakendoen in het westen die marktspecifiek en landgebonden zijn. Mooi voorbeeld is dat wij hun uitlegden dat er in onze markt vier verkoop- en distributiekanalen zijn met elk een andere benadering, support en pricing. Toen zag je gewoon het kwartje vallen waarom hun eigen zaken in Europa zo moeizaam gingen. Op dat moment werd de samenwerking een volwaardig partnerschap. Of wij bang zijn dat de Chinezen van ons leren en het dan zelf gaan doen is mijn mening dat je 404 jaar cultuur in 3 jaar niet kan leren. Zolang wij niet uit protectionisme maar vanuit kansen blijven opereren, blijven innovatieve ondernemers uit Nederland succesvol in samenwerkingen waar dan ook en dus ook in China.
04-07-06 In april ben ik voor het eerst in China geweest, nu enkele maanden later heb ik dagelijks contact met mijn ontwikkelaars en staan we aan de vooravond van de lancering van een nieuw product dat we samen hebben ontwikkeld. Ik moet zeggen dat we het echt hebben getroffen met onze partners in China en, ook al zijn de mindere verhalen bekend, ben ik onder de indruk geraakt van: het kennisniveau, het gestructureerd werken en van een jonge leergierige generatie Chinezen. China is allang niet meer goedkope handjes die matige kwaliteit leveren. China zelf ademt verandering en ondernemende activiteiten, erg inspirerend. Het intensieve samenwerken met Chinezen deed ons realiseren dat het niet toevallig was dat een stel Nederlanders succes hebben in samenwerken met Chinezen. Het fundament werd gelegd 404 jaar geleden.
De Verenigde Oost-Indische Compagnie werd opgericht in 1602 met het doel schepen naar Azië te sturen om peper en specerijen te kopen. De VOC groeide uit tot een multinational met vestigingen in een tiental Aziatische landen. Halverwege de 18de eeuw had De Compagnie 25.000 man in dienst waarvan ca. 3000 in Nederland. De compagnie bouwde haar eigen schepen, zo'n 1500 in totaal, die samen goed waren voor ca. 5000 afvaarten naar Azië. Daar werd een netwerk van handelsnederzettingen (factorijen) opgericht, van de Perzische Golf tot de Chinese Zee. De uit Azië geïmporteerde specerijen zijn in deze tijd niet meer weg te denken.
Op terugweg van een intensieve periode in China afgelopen april voelden we ons moderne VOC-ers, het luchtschip ging wat harder dan in 1602 maar onderliggende redenen tot samenwerken zijn identiek. Veel geprezen is onze open cultuur en internationale handelsgeest, inmiddels is dit ook doorgegroeid naar andere vakgebieden buiten de handel waar de vertaalslag tussen gebruiker en klant enerzijds en innovatie en product anderzijds centraal staat. Juist aan deze expertise hebben de Chinezen behoefte en daar is men zich zeer bewust van en daarmee word China geen bedreiging maar een kans. Deze jongens kunnen alles ontwikkelen wat je wilt maar weten eigenlijk niet goed wat men precies moet doen. Kopiëren is een woord dat niet bestaat in de Chinese cultuur maar juist omdat men zelf geen richting kan bepalen volgt men soms bijna letterlijk de marktleiders.
Juist omdat Nederland door het VOC verleden als goed bekend staat in Azië, wij als klein land niet belerend doen maar respect hebben voor andere culturen en wij als kleine natie communiceren moeten met andere taalgebieden en culturen en daar echt goed in zijn liggen er kansen. De Aziaten hebben veel moeite met communiceren, inleven in lokale verschillen en de vele vormen van zakendoen in het westen die marktspecifiek en landgebonden zijn. Mooi voorbeeld is dat wij hun uitlegden dat er in onze markt vier verkoop- en distributiekanalen zijn met elk een andere benadering, support en pricing. Toen zag je gewoon het kwartje vallen waarom hun eigen zaken in Europa zo moeizaam gingen. Op dat moment werd de samenwerking een volwaardig partnerschap. Of wij bang zijn dat de Chinezen van ons leren en het dan zelf gaan doen is mijn mening dat je 404 jaar cultuur in 3 jaar niet kan leren. Zolang wij niet uit protectionisme maar vanuit kansen blijven opereren, blijven innovatieve ondernemers uit Nederland succesvol in samenwerkingen waar dan ook en dus ook in China.
Wat kunnen we leren van de kleuterschool?
Orgineel gepubliceert op http://www.innovatieland.org/ dat binnenkort uit de lucht gaat
20-12-05 Weet je nog, vroeger op de kleuterschool? Het was een heel leuk spel: iemand zegt een woord en dat wordt doorgefluisterd de kring rond en de ontvanger zegt het dan hardop. 100% kans dat het beginwoord nooit het ontvangen woord is; lachen, gieren, brullen.
Hoeveel kans bestaat er dat een marktvraag 100% helder bij de R&D-er terecht komt? Hoeveel kans heeft een innovatieve oplossing om 100% helder in de markt terecht te komen? Hoeveel schakels zitten er in de doorfluisterketen in jouw onderneming? Wordt de marktvraag wel goed geïnterpreteerd voor deze binnen de organisatie wordt doorgefluisterd? Heeft iedereen wel helder zicht op het beoogde resultaat of is men bezig zijn eigen ambities in zijn opdracht te verwerken of een technisch hoogstandje aan te leveren die detoneert met het doel?
Ik heb een keer een project de nek omgedraaid waar de opdrachtgever een product wilde herintroduceren na een visueel redesign. Toen de projectopdracht terugkwam uit het managementoverleg was het opeens een compleet elektronisch redesign, draaiend op een beter platform met een nieuw te maken draaibare voet en dat allemaal in een fris, nieuw kleurtje.
Eigenlijk wisten we het al op de kleuterschool: innovatie = communicatie. Nee, niet eindeloos vergaderen en afstemmen. Je ziet meteen waarom kleine kringetjes met minder doorfluisterschakels succesvol zijn: in de startupfase zitten bijvoorbeeld service en R&D letterlijk in één ruimte en er is een directe terugkoppeling tussen kapotte producten en ontwikkeling. Nu blijven we niet eeuwig in een startupfase hangen hoop ik, maar hoe houd ik dan het doorfluisterkringetje zo klein mogelijk?
Jaren letterlijk gevochten met al die specialisten die elk in hun eigen taal deelnemen aan het doorfluisterspel: moet je je inleren in technologie, moet je meer kennis opdoen van de markt of moet je gewoon autoritair de ontwikkeling strak houden - zeg het maar?
Heel intuïtief heb ik gemerkt dat ik een soort taal ging ontwikkelen die iedereen begrijpt. Ik ben groot voorstander en gebruiker van het schrijven van scenario’s, het gebruik van visualisaties (letterlijk praatplaatjes), het bouwen van prototypes (karton, papier, schuim, etc), simuleren van processen en toekomstige gebruikers een naam en profiel geven. Opeens zie je dat een team van specialisten begrijpt waar het over gaat en dat men vanuit zijn of haar specialisatie gaat bijdragen aan het projectdoel. Vaak al delen van deze werkwijze gebruikt maar afgelopen jaar het lef gehad met deze werkmethode een geheel project te trekken in een complexe (ICT en politieke) omgeving, werkend aan de vorming van een innovatieve dienst die gebruiksvriendelijk en efficiënt moest worden. Voor even was het een vrolijke, druk kwebbelende kleuterklas die samen werkte aan een en hetzelfde ding. Gelukkig heb ik opgelet op de kleuterschool om er toch wat te leren. Jullie ook?
20-12-05 Weet je nog, vroeger op de kleuterschool? Het was een heel leuk spel: iemand zegt een woord en dat wordt doorgefluisterd de kring rond en de ontvanger zegt het dan hardop. 100% kans dat het beginwoord nooit het ontvangen woord is; lachen, gieren, brullen.
Hoeveel kans bestaat er dat een marktvraag 100% helder bij de R&D-er terecht komt? Hoeveel kans heeft een innovatieve oplossing om 100% helder in de markt terecht te komen? Hoeveel schakels zitten er in de doorfluisterketen in jouw onderneming? Wordt de marktvraag wel goed geïnterpreteerd voor deze binnen de organisatie wordt doorgefluisterd? Heeft iedereen wel helder zicht op het beoogde resultaat of is men bezig zijn eigen ambities in zijn opdracht te verwerken of een technisch hoogstandje aan te leveren die detoneert met het doel?
Ik heb een keer een project de nek omgedraaid waar de opdrachtgever een product wilde herintroduceren na een visueel redesign. Toen de projectopdracht terugkwam uit het managementoverleg was het opeens een compleet elektronisch redesign, draaiend op een beter platform met een nieuw te maken draaibare voet en dat allemaal in een fris, nieuw kleurtje.
Eigenlijk wisten we het al op de kleuterschool: innovatie = communicatie. Nee, niet eindeloos vergaderen en afstemmen. Je ziet meteen waarom kleine kringetjes met minder doorfluisterschakels succesvol zijn: in de startupfase zitten bijvoorbeeld service en R&D letterlijk in één ruimte en er is een directe terugkoppeling tussen kapotte producten en ontwikkeling. Nu blijven we niet eeuwig in een startupfase hangen hoop ik, maar hoe houd ik dan het doorfluisterkringetje zo klein mogelijk?
Jaren letterlijk gevochten met al die specialisten die elk in hun eigen taal deelnemen aan het doorfluisterspel: moet je je inleren in technologie, moet je meer kennis opdoen van de markt of moet je gewoon autoritair de ontwikkeling strak houden - zeg het maar?
Heel intuïtief heb ik gemerkt dat ik een soort taal ging ontwikkelen die iedereen begrijpt. Ik ben groot voorstander en gebruiker van het schrijven van scenario’s, het gebruik van visualisaties (letterlijk praatplaatjes), het bouwen van prototypes (karton, papier, schuim, etc), simuleren van processen en toekomstige gebruikers een naam en profiel geven. Opeens zie je dat een team van specialisten begrijpt waar het over gaat en dat men vanuit zijn of haar specialisatie gaat bijdragen aan het projectdoel. Vaak al delen van deze werkwijze gebruikt maar afgelopen jaar het lef gehad met deze werkmethode een geheel project te trekken in een complexe (ICT en politieke) omgeving, werkend aan de vorming van een innovatieve dienst die gebruiksvriendelijk en efficiënt moest worden. Voor even was het een vrolijke, druk kwebbelende kleuterklas die samen werkte aan een en hetzelfde ding. Gelukkig heb ik opgelet op de kleuterschool om er toch wat te leren. Jullie ook?
Cultuur verschillen in Innovatieland
Orgineel gepubliceert op http://www.innovatieland.org/ dat binnenkort uit de lucht gaat
15-12-05 Waar een goede discussie wel niet goed voor is. Recent het Nationale Innovatie Evenement bezocht in Maarssen nadat ik door het Rapport Nederland moet een Creatieve Hotspot worden getriggert was. Het Innovatie Platvorm staat zelf al flink ter discussie en als organisator van dit evenement al helemaal. Deelnemend aan deze discussie kwam bij mij het fundamentele inzicht dat er een groot cultuurverschil zit tussen de innovatieve ondernemer enerzijds en de innovatieve onderzoeker en de politiek anderzijds. Open deur natuurlijk, maar wat mij bezighield is wat de kern van dit verschil is.
Het fundamentele cultuurverschil tussen de ondernemer en de onderzoeker is dat de ondernemer weet dat de harde praktijk van het innoveren en ondernemen betekent dat je fouten moet maken om sneller succes te hebben: durf je geen fouten te maken, dan ben je geen ondernemer en leer je niet van je fouten, dan ontwikkel je jezelf niet als ondernemer. Succesvol word je als je meer successen hebt dan dat je fouten maakt.
Oud IBM-topman Louis Gerstner zegt daarover in een interview in Management Team: “Natuurlijk heb ik veel fouten gemaakt. Maar ik had een kussen op mijn kantoor waarop stond: ‘Kijk naar de schildpad. Alleen als hij zijn nek uitsteekt, boekt hij vooruitgang.’ Managers die geen fouten maken, nemen onvoldoende risico’s. Aan het einde van de rit moet je natuurlijk meer goede dan foute besluiten hebben genomen. Maar geen fouten maken leidt tot middelmatigheid.”
Onderzoekers worden opgeleid en werken na deze opleiding in een verantwoordingscultuur. Rapporten, thesis, onderzoekstrajecten en de financiering daarvan, alles moet worden verantwoord. Ik wil daarbij overigens niets afdoen aan de waarde van onderzoek voor de innovatie.
Politiek is door zijn 4-jarige verkiezingscyclus en het democratisch grondbegrip ook een verantwoordingscultuur. Terecht, zeggen alle ondernemers, want ik wil wel eens weten wat er met mijn belastingcenten gebeurt. Een politicus kan zijn innovatiegelden goed onderbouwd en verantwoord uitgeven aan de kennisinstellingen en onderzoekers. Ook al roept de politiek dat de innovatieve ondernemers belangrijk zijn, de obstakels en energie die je erin stopt om als ondernemer hiervoor ook in aanmerking te komen, zijn vaak dusdanig groot dat de ondernemers zich in de kou voelen staan.
Wat ga je nu met een dergelijk inzicht doen? De overheid is een gegeven: speel het spel mee en zorg dat je bij een subsidieaanvraag je project goed kan onderbouwen en je gedurende het project dat blijft doen. Of houd je eigen broek op, focus in relatie met innovatie op korte en langdurige innovatiedoelstellingen en op de vertaalslag naar je markt. Ik verwacht geen cultuuromslag in de politiek noch bij de onderzoekers en kennisinstellingen. Immers, die zien het niet als een probleem; laat die ondernemers maar mekkeren. Reken gewoon niet teveel op de overheid maar houd de kennisinstellingen en onderzoekers wel in de gaten want waar deze naar aan het graven zijn, kun jij mogelijk weer omzetten in een innovatief product of dienst. Reken maar dat je door het maken van fouten heel goed weet wat wel en niet succesvol is in de markt. BTW: ik doe het laatste maar hoe jullie er mee omgaan hoor ik graag.
Overigens, dat Nederland een Creatieve Hotspot moet worden ben ik het wel eens, met de doelstelling dit vooral internationaal uit te nutten deels. Ik denk dat er meer mogelijkheden zitten in de bundeling van innovatie en creativiteit en dan niet zoals de Design Industrie dat ziet, een mooi jasje om een stuk innovatieve technologie, nee meer symbiose tussen deze twee. Op het Nationale Innovatie Evenement helemaal geen aanknopingspunt gevonden op de conclusies van dit rapport, wel op de zichtbaarheid van de creatieve industrie als deel van het innovatielandschap. Dat is een begin. Binnen die focus vond ik het dan ook een paar nuttige uren.
15-12-05 Waar een goede discussie wel niet goed voor is. Recent het Nationale Innovatie Evenement bezocht in Maarssen nadat ik door het Rapport Nederland moet een Creatieve Hotspot worden getriggert was. Het Innovatie Platvorm staat zelf al flink ter discussie en als organisator van dit evenement al helemaal. Deelnemend aan deze discussie kwam bij mij het fundamentele inzicht dat er een groot cultuurverschil zit tussen de innovatieve ondernemer enerzijds en de innovatieve onderzoeker en de politiek anderzijds. Open deur natuurlijk, maar wat mij bezighield is wat de kern van dit verschil is.
Het fundamentele cultuurverschil tussen de ondernemer en de onderzoeker is dat de ondernemer weet dat de harde praktijk van het innoveren en ondernemen betekent dat je fouten moet maken om sneller succes te hebben: durf je geen fouten te maken, dan ben je geen ondernemer en leer je niet van je fouten, dan ontwikkel je jezelf niet als ondernemer. Succesvol word je als je meer successen hebt dan dat je fouten maakt.
Oud IBM-topman Louis Gerstner zegt daarover in een interview in Management Team: “Natuurlijk heb ik veel fouten gemaakt. Maar ik had een kussen op mijn kantoor waarop stond: ‘Kijk naar de schildpad. Alleen als hij zijn nek uitsteekt, boekt hij vooruitgang.’ Managers die geen fouten maken, nemen onvoldoende risico’s. Aan het einde van de rit moet je natuurlijk meer goede dan foute besluiten hebben genomen. Maar geen fouten maken leidt tot middelmatigheid.”
Onderzoekers worden opgeleid en werken na deze opleiding in een verantwoordingscultuur. Rapporten, thesis, onderzoekstrajecten en de financiering daarvan, alles moet worden verantwoord. Ik wil daarbij overigens niets afdoen aan de waarde van onderzoek voor de innovatie.
Politiek is door zijn 4-jarige verkiezingscyclus en het democratisch grondbegrip ook een verantwoordingscultuur. Terecht, zeggen alle ondernemers, want ik wil wel eens weten wat er met mijn belastingcenten gebeurt. Een politicus kan zijn innovatiegelden goed onderbouwd en verantwoord uitgeven aan de kennisinstellingen en onderzoekers. Ook al roept de politiek dat de innovatieve ondernemers belangrijk zijn, de obstakels en energie die je erin stopt om als ondernemer hiervoor ook in aanmerking te komen, zijn vaak dusdanig groot dat de ondernemers zich in de kou voelen staan.
Wat ga je nu met een dergelijk inzicht doen? De overheid is een gegeven: speel het spel mee en zorg dat je bij een subsidieaanvraag je project goed kan onderbouwen en je gedurende het project dat blijft doen. Of houd je eigen broek op, focus in relatie met innovatie op korte en langdurige innovatiedoelstellingen en op de vertaalslag naar je markt. Ik verwacht geen cultuuromslag in de politiek noch bij de onderzoekers en kennisinstellingen. Immers, die zien het niet als een probleem; laat die ondernemers maar mekkeren. Reken gewoon niet teveel op de overheid maar houd de kennisinstellingen en onderzoekers wel in de gaten want waar deze naar aan het graven zijn, kun jij mogelijk weer omzetten in een innovatief product of dienst. Reken maar dat je door het maken van fouten heel goed weet wat wel en niet succesvol is in de markt. BTW: ik doe het laatste maar hoe jullie er mee omgaan hoor ik graag.
Overigens, dat Nederland een Creatieve Hotspot moet worden ben ik het wel eens, met de doelstelling dit vooral internationaal uit te nutten deels. Ik denk dat er meer mogelijkheden zitten in de bundeling van innovatie en creativiteit en dan niet zoals de Design Industrie dat ziet, een mooi jasje om een stuk innovatieve technologie, nee meer symbiose tussen deze twee. Op het Nationale Innovatie Evenement helemaal geen aanknopingspunt gevonden op de conclusies van dit rapport, wel op de zichtbaarheid van de creatieve industrie als deel van het innovatielandschap. Dat is een begin. Binnen die focus vond ik het dan ook een paar nuttige uren.
Subscribe to:
Posts (Atom)